اینستاگرام یک سرویس شبکه اجتماعی اشتراک گذاری عکس و ویدئو است که در سال 2010 ایجاد شد.
کاربران از طریق یک برنامه یا یک رابط وب با ویژگی های محدود به این سرویس دسترسی دارند و می توانند محتوا را با فیلترهای مختلف ویرایش کنند.
حداکثر 2200 کاراکتر متنی می تواند هر پست را تلویزیون قدیمی همراهی کند.
اینستاگرام پیامهای خصوصی، گزینه برچسبگذاری محتوا با هشتگهای قابل جستجو، امکان گنجاندن چندین تصویر یا ویدیو در یک پست و یک ویژگی استوری را ارائه میدهد که به کاربران اجازه میدهد تا محتوا را در فیدی پست کنند که به مدت ۲۴ ساعت در دسترس دیگران است.
پیامها، پستها و داستانها به افراد این امکان را میدهند که با سایر کاربران به روشهایی ارتباط برقرار کنند که از نظر حریم خصوصی و رسمی متفاوت است.
به عنوان مثال، پستهای اینستاگرام معمولاً دارای تصاویری با دقت تنظیم شده و مثبت مدل پالتو چرم هستند در حالی که استوریها میتوانند غیررسمیتر یا آسیبپذیرتر باشند.
اینستاگرام اخیراً در بین نوجوانان در ایالات متحده محبوب تر عروسک روسی از فیس بوک شده است (Anderson & Jiang, 2018) و این نشان می دهد که باید در آینده نیز یک پلت فرم مهم رسانه اجتماعی باقی بماند.
با توجه به نشانههایی مبنی بر جذب قابل توجه مربیان از اینستاگرام (به عنوان مثال، Rozen، 2018)، تحقیق ما با بررسی چگونگی و چرایی استفاده مربیان از اینستاگرام، به شکاف موجود در ادبیات پرداخته است.
ماهیت بصری اینستاگرام مسلماً آن را از رسانه های اجتماعی که نسبتاً بیشتر بر متن متمرکز هستند متمایز می کند.
ممکن است منجر به استفاده مربیان از اینستاگرام به روش هایی شود که با نحوه به کارگیری سایر رسانه های اجتماعی متفاوت است.
مک لوهان اغلب بیان می کند که “رسانه پیام است”نشان می دهد که فناوری ها خود نحوه یادگیری و تفکر مردم را شکل می دهند.
اگرچه ادعای مک لوهان مقدم بر ظهور رسانه های اجتماعی بود.
به نظر می رسد که خود رسانه های اجتماعی رفع فیلتر اینستاگرام و نه فقط محتوای به اشتراک گذاشته شده از طریق چنین رسانه هایی – تجربه انسانی و پویایی بین فردی را شکل می دهند و راه های اجتماعی و فرهنگی خاصی را ایجاد می کنند.
- منابع:
- تبلیغات: