برای تهیه شکلات تلخ ایرانی، دانه‌های خشک شده برشته می‌شوند، سپس می‌شکنند تا پوسته‌های بیرونی آن از نوک‌های داخلی جدا شود که طعمی آجیلی، خاکی و بافتی ترد دارند – و به خوبی به محصولات پخته شده اضافه می‌شوند.
نوک آن تقریباً نیمی از مواد جامد کاکائو و نیمی از کره کاکائو است.
سازندگان شکلات، نوک‌های آن را به شکلی در می‌آورند که به آن مشروب شکلاتی یا خمیر شکلاتی می‌گویند.
با مصرف شکلات تلخ خارجی لینت می توانید روحیه خود را تقویت کنید.
این مشروب دوباره آسیاب می شود، همراه با شکر و سایر موادی که ممکن است شامل پودر شیر برای تهیه شکلات شیری، لسیتین برای صاف کردن بافت یا وانیل برای طعم دادن باشد.
سالیانه سود بسیاری از فروش شکلات خارجی بدست می آید.
گاهی اوقات کره کاکائو اضافی را با آن مخلوط می کنند تا به شکلات تیره حالت خامه ای بدهد یا طعم شکلات های بسیار تلخ و شیرین بدون شکر اضافه شود.
شکلات خارجی تخته ای کیفیت بسیار بالایی را دارا است.
(شکلات های صنعتی ممکن است شامل مواد دیگری مانند روغن نباتی، شربت ذرت یا گلوکز یا وانیلین، وانیل مصنوعی باشد. همیشه برچسب را بخوانید.)
هدف از این آسیاب دوم، که کونچینگ نامیده می‌شود، کاهش اندازه ذرات شکر و کاکائو است تا زمانی که روی زبان مانند ساتن شوند، فرآیندی که می‌تواند بین 24 تا 72 ساعت طول بکشد.
سپس شکلات را تمپر می کنند (در دمای مشخصی گرم و سرد می کنند) تا با آن ظاهر براق و بافت لطیف مشخص شود. پس از آن، آماده طعم دادن است.
- منابع:
- تبلیغات:
