شاید شنیده باشید که از روغن موتور ziger به عنوان روغن موتور یاد می شود یا برعکس. هر دو محصول در بازار یکسان هستند و صرفاً به هر ماده ای با روغن پایه که با مواد افزودنی آغشته شده است (افزودنی های ضد سایش، پخش کننده ها و شوینده ها، به چند مورد) اشاره می کنند.
هنگامی که در مورد روغن موتور صحبت می کنید، اغلب از اصطلاح “ویسکوزیته” استفاده می شود. اساساً ویسکوزیته روغن به آسانی ریختن روغن در دمای خاص اشاره دارد. روغن‌های نازک‌تر در دماهای پایین‌تر راحت‌تر جریان می‌یابند و ویسکوزیته کمتری دارند، در حالی که روغن‌های ضخیم‌تر ویسکوزیته بالاتری دارند.
در هوای سرد، روغن های نازک اصطکاک را کاهش می دهند و به موتورها کمک می کنند تا سریعتر روشن شوند. در دماهای بالاتر، روغن های غلیظ فشار روغن و استحکام فیلم را حفظ می کنند و بارهای سنگین تری را تحمل می کنند.
شاخص ویسکوزیته توانایی روغن را برای مقاومت در برابر تغییرات ویسکوزیته با تغییرات دما اندازه گیری می کند. بیشتر روغن های موتور چند درجه با بهبود دهنده های شاخص ویسکوزیته فرموله می شوند که از افزودنی های پلیمری برای کمک به حفظ ویسکوزیته روغن در طیف وسیعی از دماها استفاده می کنند و از قطعات موتور در برابر سایش محافظت می کنند.
روغنی با عدد شاخص ویسکوزیته بالاتر می تواند ویسکوزیته خود را در محدوده دمایی وسیع تری حفظ کند. با این حال، این بهبود دهنده های شاخص ویسکوزیته به مرور زمان با پیر شدن روغن از بین می روند. تعویض منظم روغن به جلوگیری از این امر کمک می کند.
روغن موتور در طول زمان به طور قابل توجهی تغییر کرده است. هنگامی که اولین بار در دهه 1800 معرفی شد، تولیدکنندگان از تکنیک های سوخت و روغن کاری خود استفاده کردند که منجر به تناقضات بسیاری شد. استفاده از چربی حیوانی و روغن گیاهی به استفاده از روغن موتور ساخته شده از خام تبدیل شد. و بعداً روغن مصنوعی اختراع شد.
روغن موتور مصنوعی روغنی است که فرآیند مهندسی شیمیایی را طی کرده است. در مقایسه با مولکول های روغن معمولی، مولکول های روغن مصنوعی شکل یکنواخت تر و ناخالصی های کمتری دارند. به طور معمول، روغن مصنوعی مقاومت بالاتری در برابر اکسیداسیون دارد و در دماهای بسیار بالا و پایین عملکرد بهتری نسبت به روغن موتور معمولی ساخته شده از نفت خام دارد.
